Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βερνάρδος Β΄ της Σαξονίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Βερνάρδος Β΄ της Σαξονίας
Ο Βερνάρδος Β΄ της Σαξονίας. Ο θυρεός που κρατά έχει τον ίππο της Σαξονίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση995
Θάνατος29  Ιουνίου 1059
Τόπος ταφήςΕκκλησία Αγίου Μιχαήλ
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑϊλίκα του Σβάινφουρτ
ΤέκναΓερτρούδη της Σαξονίας
Όρντουλφ
Ίδα της Σαξονίας
Hermann
Hedwig
ΓονείςΒερνάρδος Α΄ της Σαξονίας και Hildegard von Stade[1]
ΑδέλφιαΟτελίνντις
Godesdiu of Saxony
ΟικογένειαΟίκος των Μπίλλουνγκ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαDuke of Saxony
Commons page Σχετικά πολυμέσα

O Βερνάρδος Β΄, γερμ. Bernard II (π. 995 - 29 Ιουνίου 1059) από τον Οίκο των Μπίλλουνγκ ήταν δούκας της Σαξονίας (1011-1059) και κόμης της Φρισίας.

Ήταν ο πρωτότοκος γιος τού Βερνάρδου Α΄ δούκα της Σαξονίας και της Χίλντεγκαρτ.

Ο Βερνάρδος Β΄, τρίτος τού Οίκου του στη Σαξονία, επέκτεινε την εξουσία τού δούκα και εθεωρείτο ως ένας από τους πιο ισχυρούς των Μπίλλουνγκ. Αρχικά ήταν υποστηρικτής τού Ερρίκου Β΄ των Οθονιδών της Γερμανίας και τον είχε συνοδεύσει στην Πολωνία για να διαπραγματευτεί την ειρήνη στο Μπάουτσεν το 1018. Το διάστημα 1019-20 ωστόσο εξεγέρθηκε εναντίον του και κέρδισε την αναγνώριση των φυλετικών νόμων στη Σαξονία, κάτι που ο πατέρας του είχε αποτύχει να κάνει. Έπειτα επέστρεψε στον πόλεμο εναντίον των Οβοτριτών και των Λουτισίων, δύο Σλαβικών φυλών και τους έφερε στη δική του σφαίρα επιρροής δια μέσου τού ηγέτη τους Γκόττσαλκ.

Υποστήριξε τον διάδοχο τού Ερρίκου Β΄, τον Κορράδο Β΄ των Σαλίων της Γερμανίας το 1024 και τον γιο εκείνου Ερρίκο Γ΄. Όμως άρχισε να φοβάται τον τελευταίο, λόγω τού ότι ο Ερρίκος Γ΄ ήταν κοντά στον Αλβέρτο αρχιεπίσκοπο της Βρέμης, τον οποίο εθεωρούσε κατάσκοπο και παλαιό εχθρό των δουκών της Σαξονίας. Έγινε κρίσιμος σύμμαχος των Δανών, που παρείξαν θεμελιώδη υποστήριξη στους πολέμους τού Ερρίκου Γ΄ στις Κάτω Χώρες, ωστόσο ήταν στο χείλος της εξέγερσης ως το τέλος τού Αδαλβέρτου. Το υπόλοιπο της εξουσίας του πάντως ήταν ήσυχο.

Το 1045 οικοδόμησε το κάστρο Άλστερμπουργκ στο Αμβούργο. Απεβίωσε το 1059 σε ηλικία 64 ετών και τον διαδέχθηκε ο γιος του Όρντουλφ· τάφηκε στο ναό τού Αγ. Μιχαήλ στο Λύνεμπουργκ.

Νυμφεύτηκε την Εϊλίκα των Σβάινφουρτ, κόρη τού Ερρίκου μαργράβου τού Νόρντγκαου και είχε τέκνα:

  • Timothy Reuter, Germany in the Early Middle Ages C. 800-1056, (Routledge, 1998), 200.